محرم
بسم الله الرحمن الرحیم
امسال محرم برایم حال هوای جدیدی داشت فکر می کنم بیشتر به خاطر بحث ازدواج است، زندگی بشر نکات جالب و عبرت آموز زیادی دارد؛ جالب است، با هر قله ای که فتح می کنم یک قدم به آخر خط نزدیک تر می شود( مدرسه، راهنمایی، دبیرستان، پیش دانشگاهی، کنکور، دانشگاه، ازدواج، کار، سربازی، فرزند...، ازدواج فرزند، بیمارستان.......... باطل شد ) ولی به هر قله ای که میرسیم نگاهمان دقیق به قله بعدی است بی آنکه ببینیم چه کردیم؟ برای چه؟ کجاییم؟ و به کجا می خواهیم برسیم؟
ولی واقعیت این است که فتح قلل و یا سقوط در دره ها ارزشی ندارد مهم این است که خدا با تو بماند
روزها گر روفت گو رو باک نیست تو بمان ای که همچون تو پاک نیست
دوست ندارم محرم برایم مثل یک خاطره بسیار شیرین بگذرد بلکه زیباست عاشورا شبیه به یک نقطه عطف زندگی باشد که بعد از آن تغییر خود را احساس کنم، گریه بر امام حسین باید انسان ساز باشد تغییر در انسان بوجود آورد امام حسین اول امام و هادی من است بعد شفیع من در روز محشر باید به کمک محبت و راه ایشان خود را اصلاح کنم، محرم فرصت طلایی برای فکر به خود است چون معمولا در شلوغی های زندگی خودمان فراموش می شویم سپس با گریه بر حسین و ایجاد پیوند با ایشان نیروی قوی در خود برای اینکه خود را شبیه ایشان کنیم بوجود آوریم.
«انّ الحسین مصباح الهدی و سفینة النجاة»
سید الشهدا خون جاری در رگ های دین است یعنی بی امام حسین دین آن حیات و شور و نشاط خود را از دست می دهد
خدایا شکرت که از ابتدا حسینی من را به دنیا آوردی و با حسین بزرگم کردی...
اللهم لک الحمد حمد الشاکرین لک علی مصابهم الحمدلله علی عظیم رزیتی...
