امام حسین از دید دیگران
پنجشنبه, ۲ آذر ۱۳۹۱، ۰۱:۵۹ ق.ظ
ادوارد گیبن (مورخ انگلیسی و نماینده ی پارلمان)
(کتاب زوال و برافتادن امپراطوری رم,لندن 1911,چاپ 5 صفحه 391,392)
ماهاتما گاندی (سیاستمدار و رهبر هند 1948-1869)
"به عقیده ی من پیشرفت اسلام به دلیل استفاده ی پیروانش از شمشیر نیست, بلکه نتیجه ی فداکاری بی نظیر حسین ,معصوم بزرگ می باشد. من از حسین یاد گرفتم چگونه پیروزی بدست بیاورم باوجود تحت تسلط بودن."
چالز دیکنز ( خاورشناس مجارستانی 1921-1850)
"اگر نبرد حسین برای رسیدن به آرزوهای دنیوی بوده...من نمیفهمم چرا حسین خواهر و همسر و بجه هایش را با خود برد. پس این ثابت میکند که فداکاری او فقط به خاطر دین اسلام بوده است."
دکتر ک.شل دراک
"همه ی دلاوران ,مرد و زن, همه آگاه بودند که نیروی دشمن نه تنها آماده ی جنگ کردن بودند بلکه آماده ی کشتن بودند. با این حال از آب دادن به بچه ها در زیر آفتاب سوزان و روی شن های گداخته خودداری کردند با وجود این هیچکس از یاران برای یک لحظه هم که شده سست نشد. حسین همچنان به همراهی اندکی پیش رفت , نه برای جلال و شکوه, نه برای قدرت و ثروت, بلکه برای بزرگترین فداکاری , و فرد فردشان دلیرانه و بدون شانه خالی کردن با وجود بزرکترین نا برابری مقابله کردند."
انتونیو بارا (محقق و کشیش مسیحی)
" اگر حسین به ما تعلق داشت در هر قسمت از زمین یک پرچم و مناره برافراشته میکردیم و و مردم را به مسیحیت دعوت میکردیم.....
...هیچ حادثه ای چه در زمان کنونی و چه در گذشته در تاریخ بشر اتفاق نیفتاده که توانسته باشد بیشتر از شهادت حسین در جنگ کربلا ناراحتی و تاسف و دلسوختگی ایجاد کند."
(کتاب حسین در نظر مسیحیت)
توماس کارلیل( تاریخدان اسکاتلندی 1870-1812)
"بهترین درسی که ما از حادثه ی غم انگیز کربلا میگیریم این است که حسین و همراهانش عقیده ی محکم به خدا داشتند. آنها نشان دادند که شناخت حق و باطل به تعداد طرفداران نیست. حسین , با وجود اینکه کم طرفدار بود به پیروزی رسید و این پیروزی مرا به حیرت انداخت!"
ادوارد جی.برون( پروفسور دانشگاه کمبریج 1926-1862)
"...یادآوری از زمین خون آلود کربلا, آنجایی که نواده ی پیامبر خدا افتاد, آنجا مصیبت دید و تشنگی کشید, و با بدنهای به قتل رسیده یاوران خود روبرو شد, کافی است که از آن زمان تا حال عمیق ترین احساسات و غیر عقلانی ترین غم و تجلیل روحی را حتی در بی اشتیاق ترین و بی پروا ترین افراد ایجاد کند تا حدی که درد, خطر و مرگ ناچیز شمرده شود."
(کتاب تاریخی ایران. لندنو ص 227)
ایگنز گلد زیهر ( خاورشناس مجارستانی 1921-1850)
"گریه و عزاداری برای مصیبت ها و شکنجه های وارد شده بر فامیل علی (منظور حسین و اصحاب او میباشد) و بر اصحابشان , چیزهایی است که راهیان باوفای حسین نمیتوانند از آن دست بردارند."
(معرفی ایدئولوژی و قانون اسلامی. برینستون. 1981. ص 179)
ماهاتما گاندی (سیاستمدار و رهبر هند 1948-1869)
"به عقیده ی من پیشرفت اسلام به دلیل استفاده ی پیروانش از شمشیر نیست, بلکه نتیجه ی فداکاری بی نظیر حسین ,معصوم بزرگ می باشد. من از حسین یاد گرفتم چگونه پیروزی بدست بیاورم باوجود تحت تسلط بودن."
چالز دیکنز ( خاورشناس مجارستانی 1921-1850)
"اگر نبرد حسین برای رسیدن به آرزوهای دنیوی بوده...من نمیفهمم چرا حسین خواهر و همسر و بجه هایش را با خود برد. پس این ثابت میکند که فداکاری او فقط به خاطر دین اسلام بوده است."
دکتر ک.شل دراک
"همه ی دلاوران ,مرد و زن, همه آگاه بودند که نیروی دشمن نه تنها آماده ی جنگ کردن بودند بلکه آماده ی کشتن بودند. با این حال از آب دادن به بچه ها در زیر آفتاب سوزان و روی شن های گداخته خودداری کردند با وجود این هیچکس از یاران برای یک لحظه هم که شده سست نشد. حسین همچنان به همراهی اندکی پیش رفت , نه برای جلال و شکوه, نه برای قدرت و ثروت, بلکه برای بزرگترین فداکاری , و فرد فردشان دلیرانه و بدون شانه خالی کردن با وجود بزرکترین نا برابری مقابله کردند."
انتونیو بارا (محقق و کشیش مسیحی)
" اگر حسین به ما تعلق داشت در هر قسمت از زمین یک پرچم و مناره برافراشته میکردیم و و مردم را به مسیحیت دعوت میکردیم.....
...هیچ حادثه ای چه در زمان کنونی و چه در گذشته در تاریخ بشر اتفاق نیفتاده که توانسته باشد بیشتر از شهادت حسین در جنگ کربلا ناراحتی و تاسف و دلسوختگی ایجاد کند."
(کتاب حسین در نظر مسیحیت)
توماس کارلیل( تاریخدان اسکاتلندی 1870-1812)
"بهترین درسی که ما از حادثه ی غم انگیز کربلا میگیریم این است که حسین و همراهانش عقیده ی محکم به خدا داشتند. آنها نشان دادند که شناخت حق و باطل به تعداد طرفداران نیست. حسین , با وجود اینکه کم طرفدار بود به پیروزی رسید و این پیروزی مرا به حیرت انداخت!"
ادوارد جی.برون( پروفسور دانشگاه کمبریج 1926-1862)
"...یادآوری از زمین خون آلود کربلا, آنجایی که نواده ی پیامبر خدا افتاد, آنجا مصیبت دید و تشنگی کشید, و با بدنهای به قتل رسیده یاوران خود روبرو شد, کافی است که از آن زمان تا حال عمیق ترین احساسات و غیر عقلانی ترین غم و تجلیل روحی را حتی در بی اشتیاق ترین و بی پروا ترین افراد ایجاد کند تا حدی که درد, خطر و مرگ ناچیز شمرده شود."
(کتاب تاریخی ایران. لندنو ص 227)
ایگنز گلد زیهر ( خاورشناس مجارستانی 1921-1850)
"گریه و عزاداری برای مصیبت ها و شکنجه های وارد شده بر فامیل علی (منظور حسین و اصحاب او میباشد) و بر اصحابشان , چیزهایی است که راهیان باوفای حسین نمیتوانند از آن دست بردارند."
(معرفی ایدئولوژی و قانون اسلامی. برینستون. 1981. ص 179)
